این دیوار را برداریم!
عکس های دوره‌های پیش را که می‌بینی
کودکان ساده پوش روستا را که می‌بینی
لباس‌های خاک‌آلوده، دست و پای گلی‌شان و چشمان معصومانه‌شان را
دلت می‌‌خواهد بروی تا مرهمی باشی بر زخم هایشان، یا که آرامی اگر چه کوتاه بر درد هایشان، اما نمی‌توانی، نمی‌روی.
غصه‌ات می‌گیرد.
غصه‌ات می‌گیرد که نمی‌توانی بروی.
نمی‌توانی کمک باشی
یار شوی
یاری کنی
اما، صبر کن
انگار می‌شود، انگار می‌توانی
یک آجر هم سهم تو
باید با کمک هم دیوار محرومیت را برداشت.
《هر سهم ۲۰ هزار تومان》
